Έκθεση- κόλαφο για τη συμπεριφορά της Ελλάδας απέναντι στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης υιοθέτησε η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η έκθεση του Γάλλου βουλευτή Μισέλ Ουνό που υιοθετήθηκε από την Κοινοβουλευτική Συνέλευση υπό την προεδρία του Τούρκου Μεβλούτ Καβούσογλου καλεί την Ελλάδα να υποστηρίξει τα μειονοτικά σχολεία, να λύσει τα προβλήματα με τα ιδρύματα της μειονότητας (βακούφια) και να επιτρέψει στα μέλη της μειονότητας να επιλέγουν ελεύθερα τους μουφτήδες τους. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, «να τους επιτρέψει να επιλέξουν τους μουφτήδες ως απλούς θρησκευτικούς ηγέτες, χωρίς δικαστική εξουσία, μέσα από επιλογή ή διορισμό, και να καταργήσουν την εφαρμογή του νόμου της σαρίας που δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα για τη συμβατότητά της με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα».

Ακόμη, ζητά από την Ελλάδα να λύσει ζητήματα «εθνικότητας», να προωθήσει την οικονομική ανάπτυξη στη Θράκη και να εφαρμόσει πλήρως τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που αφορούν την ελευθερία της θρησκείας. Επιπλέον, καλεί τη χώρα μας να σεβαστεί την ελευθερία του συναθροίζεσθαι και να επιτρέπει στις μειονοτικές ενώσεις να χρησιμοποιούν τη λέξη «τουρκικός» στους τίτλους τους. Η έκθεση, η οποία εγκαλεί ακόμη την Τουρκία για τη συμπεριφορά της έναντι των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων, κατηγορεί και τις δύο χώρες ότι ερμηνεύουν αρνητικά την πρόβλεψη περί «αμοιβαιότητας» της Συνθήκης της Λωζάνης, με αποτέλεσμα να αμφισβητούν πολλές φορές τα δικαιώματα των μειονοτήτων.

Αναφέρει δε ότι η επίκληση της αμοιβαιότητας είναι «αναχρονιστική» και θέτει σε κίνδυνο την εθνική συνοχή τόσο της Ελλάδας όσο και της Τουρκίας.

Μαθήματα στα ελληνικά και τα τουρκικά

ΑΠΟ ΤΟ 1952 λειτουργεί στην Κομοτηνή το μειονοτικό Γυμνάσιο και Λύκειο, γνωστότερο ως «Τζελάλ Μπαγιάρ», από το όνομα του Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας που το εγκαινίασε με τον τότε βασιλιά Παύλο, στο όνομα της ελληνοτουρκικής φιλίας.

Η εκπαίδευση της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη και της αντίστοιχης ελληνορθόδοξης Κωνσταντινούπολης, Ίμβρου, Τενέδου διέπεται από την ελληνοτουρκική μορφωτική συμφωνία του 1951 και τα μορφωτικά πρωτόκολλα του 1968 που συνήφθησαν ανάμεσα στις δύο χώρες.

Το σύστημα της λειτουργίας του είναι πρωτότυπο αλλά ταυτόχρονα πολύ το χαρακτηρίζουν αναχρονιστικό, αφού τα φιλολογικά μαθήματα διδάσκονται στην ελληνική γλώσσα, τα μαθήματα θετικής κατεύθυνσης στα τουρκικά, ενώ παράλληλα διδάσκονται βιβλία του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων και του τουρκικού κράτους, ειδικά για τους μουσουλμάνους μαθητές της Θράκης. Υπάρχουν καθηγητές τριών κατηγοριών: Οι χριστιανοί καθηγητές, οι ντόπιοι μουσουλμάνοι μειονοτικοί που διδάσκουν αγγλικά, γυμναστική και θρησκευτικά, αλλά και οι μετακλητοί από την Τουρκία που διδάσκουν τα μαθήματα θετικής κατεύθυνσης.