Το Tvxs σας προσκαλεί σε ανοιχτό διάλογο για τη χορτοφαγία. Περιμένουμε τις απόψεις σας!

Αναδημοσιεύουμε μόνο δύο από τα εκατοντάδες σχόλια που γράφτηκαν για το θέμα:

ID σχολίου: 31937

Δημοσίευση: 07-02-2009 04:46 από Νίκος Μ.

Με αυτά που έχω πει στα σχόλιά μου σε αυτό εδώ το άρθρο δεν προτρέπω σε ανθρώπους να γίνουν χορτοφάγοι εξαναγκαστικά και ούτε επιθυμώ να γεμίσω κανένα με ενοχές. 

Εγώ προσωπικά σταδιακά έγινα χορτοφάγος και ποτέ δεν ήμουν απόλυτος χορτοφάγος. Ακόμη καταναλώνω αυγά, ψάρι και γάλα αλλά σε πολύ μικρές ποσότητες. Βασικά δεν μου λείπουν σχεδόν καθόλου αυτές οι ζωικές τροφές όμως μερικές φορές ναι, νιώθω την ανάγκη ακόμη και να φάω κρέας … αλλά φυσικό είναι αυτό όταν σε κάθε γωνία σχεδόν εδώ στην Αθήνα υπάρχει και ένα ψητοπωλείο. Όποτε νιώθω την ανάγκη να φάω κρέας (και αυτό τυχαίνει να είναι συνήθως όταν περνάω κοντά από ένα σουβλατζίδικο ή κάτι ανάλογο) απλά σκέφτομαι τόσα γευστικά φαγητά που δεν έχουν κρέας, το ζώο που υπέφερε, τις τοξίνες που δημιουργήθηκαν μέσα στο σώμα του λόγω των άθλιων συνθηκών διαβίωσής του, και τελείωσε η υπόθεση … καμία επιθυμία για κρέας …



Και η ιστορία μου ως χορτοφάγος είναι ως εξής: 

Όταν ήμουν μικρό παιδί, 5 χρονών, στην Κρήτη, μέναμε σε ένα σπίτι με περιβόλι και ζώα, κοτόπουλα και κουνέλια κυρίως. Είχα μια ιδιαίτερη αγάπη προς αυτά τα ζώα και πολύ ευχαριστιόμουν να παίζω μαζί τους. Θυμάμαι κάποιες φορές που άρχισα να νιώθω άσχημα που τα σκοτώναμε να τα φάμε. Οπότε μια μέρα ρώτησα την μητέρα μου, “πρέπει να τα τρώμε τα ζώα;” και μου απάντησε “αν δεν τρώμε κρέας θα πεθάνουμε”.

Αυτή η απάντηση ήταν αρκετή για μένα να μην ξανασκεφτώ το θέμα μέχρι που ήμουν περίπου 24 χρονών. 

Η χορτοφαγία στην Ελλάδα τότε ήταν κάτι πολύ σπάνιο και σχεδόν ποτέ δεν το είχα ακούσει όσο ήμουν στην Ελλάδα μέχρι που πήγα στις ΗΠΑ όταν ήμουν 22 στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Εκεί η χορτοφαγία ακουγόταν κάπως. Έτυχε να ακούω και να διαβάζω σε περιοδικά και να βλέπω κάποιες φορές στην τηλεόραση σχετικά με την χορτοφαγία. Έτσι σιγά-σιγά άρχισα να αναρωτιέμαι ότι αυτό που σκεφτόμουν όταν ήμουν μπόμπιρας μπορεί τελικά να γίνεται, δηλαδή ότι μπορεί να είναι δυνατόν να μην χρειάζεται να τα τρώμε τα ζώα.

Βέβαια δεν ξύπνησα μια ωραία πρωία και είπα, δεν θα ξαναφάω κρέας. Μου άρεσε το κρέας και μου φαινόταν πολύ δύσκολο να το κόψω και έτσι δεν πολυσκεπτόμουν να σταματήσω να το τρώω. 

Μετά από κανα-δυό χρόνια όμως επειδή με ενδιέφερε και κάπως να τρώω γενικώς πιο υγιεινά είχα αρχίσει σταδιακά να τρώω πιο πολύ σαλάτες, λαχανικά και όσπρια και έτσι μια μέρα παρατήρησα ότι χωρίς να το θέλω είχα αραιώσει πάρα πολύ την κατανάλωση κρέατος.

Εκείνη την ημέρα αποφάσισα να ξεκινήσω ένα πείραμα και σκέφτηκα ότι όποτε θα ήθελα να φάω κρέας, στη θέση του, θα έτρωγα ψάρι. Δεν νόμιζα ότι θα ήταν το ίδιο πράγμα αλλά μετά από κάποιο καιρό είδα ότι το κρέας δεν μου έλειπε καθόλου. Ακόμη και ψάρι έτρωγα περίπου μια ή δυο φορές την βδομάδα. Για τα επόμενα 5 χρόνια δεν έφαγα καθόλου κρέας. Μετά αποφάσισα να μην είμαι τόσο αυστηρός και άρχισα πάλι να τρώω κρέας αλλά μόνο αν ήμουν έξω ή σε ξένο σπίτι, ποτέ δεν το αγόραζα για να το μαγειρέψω. Έτσι έτυχε να τρώω κρέας περίπου μια φορά το μήνα.

Αλλά επειδή παρατήρησα ότι αυτό με παρέσερνε μερικές φορές να τρώω κρέας πιο πολύ από ότι ήθελα, εδώ και ένα χρόνο αποφάσισα να μην τρώω καθόλου κρέας και πάλι. 

Βασικά από την εμπειρία μου είδα ότι είναι πολύ απλό και εύκολο να γίνει κάποιος φυτοφάγος … 

Και αυτό το άρθρο μπορεί να έχει τα περισσότερα σχόλια από οποιοδήποτε άλλο άρθρο του ΤΒ Χωρίς Σύνορα … 
… αναρωτιέμαι αν αυτό αληθεύει … 

https://www.ImagineTheTime.info

https://www.tvxs.gr/u6770

ID σχολίου: 30976

Δημοσίευση: 05-02-2009 20:32 από Rallou

αγαπητε Νικο, 
το οραμα σου για ενα κοσμο χωρις οπλα και χωρις την αναγκη να σκοτωνουμε ζωα, μου αρεσε πολυ, αλλα μου φαινεται οτι συνιστα αλμα της ανθρωποτητας εκτος ιστοριας, στην κατασταση της προπατορικης μακαριοτητας..ειθε, ωστοσο..:) 
μεχρι τοτε ας κοιταξουμε αυτο που λεει ο Vangelis Voulgaris, το animal wellfare, το οποιο δεν εξασφαλιζεται μονο απ την χορτοφαγια βεβαια, αλλα και με αλλους τροπους, τους οποιους πρεπει να δουμε..


οσο για το αν η αναγκη για κρεας ειναι ψυχολογικη, δεν ξερω..οταν παντως, ο αιματοκριτης μου ειχε πεσει κατω απο 30, ενω γενικα δεν τρελλαινομαι για κρεας, το επιθυμουσα σφοδρα..και δεν ορεγομουν ρεβυθια, για παραδειγμα, που εχουν και αυτα σιδηρο και μου αρεσουν πολυ..ισως λοιπον να εχει να κανει και με τις αναγκες του οργανισμου, κατα περιπτωση.. 
παντως η διατροφικη μας κουλτουρα παιζει τεραστιο ρολο, και γι αυτο επιμενω οτι το ζητημα αυτο πρεπει να το ενταξουμε στην γενικοτερη προβληματικη μας για το τι τρωμε, πως το τρωμε, γιατι το τρωμε.. 
αναφερθηκα στο υψηλου κοστους χορτοφαγικο lifestyle και οχι στη χορτοφαγια καθαυτη, αλλα και παλι, η τιμη του κρεατος και των υποπροιοντων του, εχει κρατηθει σε χαμηλοτερα επιπεδα απο αυτη των φρουτων και των λαχανικων..ετσι μια κανονικη χορτοφαγικη διαιτα, ισως στοιχιζει σημερα ακριβοτερα, απο την, ετοιμη συνηθως, σκουπιδοτροφη, οπως τα σουβλακια, τα burgers κτλ, με τα οποια τρεφεται εξαιρετικα μεγαλο ποσοστο του κοσμου..

διαπιστωση που επαναφερει την κοινωνικη διασταση του θεματος.. 
θα ηθελα παντως, αντι για ηθικιστικες κορωνες και απαξιωτικο υφος, κατα οσων τολμουν να τρωνε κρεας, να συζητηθουν σοβαρα οι προτασεις που εξασφαλιζουν στα ζωα αξιοπρεπη ζωη και σφαγη..η πολεμικη δεν βοηθα.. 
η παρατηρηση μου δεν αφορα βεβαια εσενα.. 


Δείτε τι κατέγραψε η κρυφή καμερα των ακτιβιστών της PETA(People for Ethical Treatment of Animals) σε μια φάρμα στις ΗΠΑ

Εδω είναι μια διαφορετική άποψη ενός κυνηγού:

Μπορεί οι κηνυγοί να σκοτώνουν είτε για την ευχαρίστηση που τους δίνει να εντοπίζουν και να σκοτώνουν ζώα είτε για την αγάπη του νόστιμου κρέατος ή και τα δύο, παρ’όλα αυτά οι περισσότεροι σοβαροί κυνηγετικοί σύλλογοι είναι πολύ προσεκτικοί ως προς το πως αντιμετωπίζουν τα θηράματα.

Όσο για την ηθική διάσταση του κυνηγιού, αν πάλι εξαιρέσουμε τους μαλάκες που πυροβολάνε ότι κινείται, μη προστατευόμενα θηράματα (βάλτε εσείς ένα είδος, δεν έχω ιδέα ποιά είναι αυτά) θα καταβροχθίζονταν ζωντανά από λύκους, αρκούδες, λύγκες, γεράκια, και άλλα αρπακτικά. Οι κυνηγοί που σκοτώνουν την πέρδικα για να την φάνε έχουν τουλάχιστον μια δικαιολογία. Όσο για την αγάπη της αδρεναλίνης που το σκότωμα ενός ζώου δίνει, οι γάτες που έχουμε στα σπίτια μας θα καταβροχθίσουν (η απλά θα σκοτώσουν) με ευχαρίστηση όποιο μικρό ζώο βρούν που έιναι στα μέτρα τους, και κανείς φιλόζωος δεν μισεί τις γάτες για αυτό.

Να τι γράφει μια ελληνική σελίδα για την χορτοφαγία:

Ζώα: Αισθανόμενα όντα – όχι τροφή

Υπάρχουν λίγα που χωρίζουν τους ανθρώπους από τα άλλα αισθανόμενα όντα–

όλοι αισθανόμαστε τον πόνο, όλοι αισθανόμαστε τη χαρά,

όλοι ποθούμε βαθειά να είμαστε ζωντανοί και να ζούμε ελεύθεροι,

και όλοι μοιραζόμαστε αυτόν τον πλανήτη από κοινού.

Γκάντι

Κάθε ζωή στην φύση έχει νόημα. Αν δεν είχε, δεν θα υπήρχε. Και κανένα ζώο δεν δημιουργήθηκε για τις ανάγκες κάποιου άλλου, αλλά εξελίχθηκε αυτοτελώς για τους δικούς του σκοπούς. Η φύση δημιούργησε ελεύθερα και αυτόνομα πλάσματα, τα οποία δεν χρειάζονται τον άνθρωπο για να ζήσουν, αφού είναι υπερεπαρκώς εξοπλισμένα για να εκπληρώσουν τον ρόλο για τον οποίο έχουν δημιουργηθεί. Τα ζώα είναι αισθανόμενα όντα που μπορούν να νοιώσουν πόνο και άλλα συναισθήματα, αγαπούν την ζωή τους και ο σκοπός τους δεν είναι να ζήσουν ως αντικείμενα προς όφελος των ανθρώπων.

Μόνο οι ανθρωποκεντρικές αντιλήψεις είναι αυτές που θέλουν τα άλλα όντα του πλανήτη ως μέσα για την εξυπηρέτηση των σκοπών μας. Αλλά στην πραγματικότητα δεν χρειαζόμαστε υπηρέτες στην ζωή μας, ούτε τα ζώα είναι εδώ ως αναλώσιμοι πόροι για την ευκολία, την συνήθεια ή την απόλαυση μας.

Τα ζώα που υφίστανται εκμετάλλευση από τον άνθρωπο, υπάρχουν στον πλανήτη για πολλά εκατομμύρια χρόνια, πολύ πριν εμφανιστεί στην Γη το ανθρώπινο είδος. Έζησαν επιτυχημένα και αρμονικά μέχρι την μοιραία στιγμή της υποδούλωσης τους ή εξημέρωσης όπως μας αρέσει να λέμε 10.000 χρόνια πριν, η οποία ήταν η απαρχή των δεινών τους. Έκτοτε ζουν ένα κατήφορο ολοένα εντεινόμενης κακοποίησης και εκμετάλλευσης.

Η σχέση μας με αυτά τα ζώα είναι το αποκορύφωμα της απάνθρωπης συμπεριφοράς. Απαξιώσαμε την ύπαρξη τους και εφαρμόζουμε πάνω τους συμπεριφορές βίας, καταπίεσης, εκμετάλλευσης, σφαγής και γενοκτονίας, οι οποίες πέρασαν αυτούσιες και στις ανθρώπινες κοινωνίες και στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Κλείνουμε τα μάτια μπροστά στο μαρτύριο που τους επιβάλλουμε για μια στιγμή απόλαυσης της ζωικής σάρκας ή άλλων ζωικών προϊόντων. Αν ερχόμασταν για λίγο στη θέση τους σίγουρα δεν θα θέλαμε να γίνουμε η τροφή κάποιου, όταν αυτός ο κάποιος μπορεί να τραφεί με κάτι άλλο που δεν θα μας προξενήσει πόνο και θάνατο. Και φτάσαμε στην σημερινή συγκυρία, η οποία είναι συγκλονιστικά τραγική και πρωτοφανής στα χρονικά, για την ασύλληπτη βία του ανθρώπου απέναντι τους, ο οποίος σκοτώνει 55-100 δις ζώα το χρόνο για τροφή, χωρίς να υπολογίζονται τα δις των θαλασσίων ζώων. Με άλλα λόγια καταντήσαμε τον πλανήτη ένα παγκόσμιο γκούλακ-κολαστήριο ζώων.

Αποτύχαμε να καταλάβουμε τα ζώα και την αξία τους και να διδαχτούμε από την σοφία τους. Το κακό που τους έχουμε κάνει είναι απέραντο, είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορεί να το χωρέσει ο συλλογικός νους. Ούτε μπορεί να αναιρεθεί. Αλλα μπορεί και πρέπει να σταματήσει. Τώρα!

Είναι η ώριμη απαιτηση του καιρού μας για μια συμπεριφορά αντάξια των υψηλών αξιών και του πολιτισμού μας. Είναι ακόμη η απεγνωσμένη έκκληση των 150 εκατομμυρίων ζώων που σφαγιάζονται κάθε μέρα. Αλλά πολύ περισσότερο είναι η τελική πρόκληση του είδους μας να σεβαστεί την ύψιστη αξία της ζωής και να συνυπάρξει ως φίλος με τα άλλα είδη.

Δεν είναι απαραίτητο να ζούμε εις βάρος των ζώων. Έχουμε την επιλογή για έναν άλλο τρόπο ζωής και μιαν άλλη σχέση με τα ζώα.

Η φιλοσοφία της Χορτοφαγίας είναι απελευθερωτική για την συνείδηση μας και για τα ζώα και όταν οι αξίες της ξυπνήσουν μέσα μας, θα κατανοήσουμε το χρέος μας προς τα ζώα και θα κλείσει για πάντα ο κύκλος της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης τους. Και αυτή η μεταμόρφωση μας θα μεταμορφώσει συνολικά τον κόσμο μας.

Χρωστάμε πάρα πολλά στα ζώα. Τους χρωστάμε την ελευθερία που τους στερήσαμε. Τους χρωστάμε τον σεβασμό και την σημασία που τους αξίζει ως θαυμαστά, υπέροχα και μοναδικά όντα. Τους χρωστάμε την αγάπη μας και την φροντίδα μας. Τους χρωστάμε την πραγματική φιλία μας.

Ήρθε ο καιρός να τους τα δόσουμε!

Από το Χορτοφαγία – Στάση Ζωής