Πριν από ένα χρόνο, και ενώ οι εργασίες ανακαίνισης ολοκληρώνονταν στον πύργο εργατικών διαμερισμάτων του Γκρένφελλ, οι ένοικοί τους σε επιστολή προς τις τοπικές αρχές διαμαρτύρονταν ότι “μόνο ένα καταστροφικό γεγονός θα αποκαλύψει την ανικανότητα του ιδιοκτήτη μας, της Kensington and Chelsea Tenant Management Organization”.

Τόνιζαν τις επικίνδυνες συνθήκες ζωής και στην αδιαφορία για την υγειονομική νομοθεσία και την ασφάλεια. Οι Κασσάνδρες επιβεβαιώθηκαν με τον πιο φρικτό τρόπο. Όσο οι μέρες περνούν, ο αριθμός των θυμάτων μέσα στον λονδρέζικο πύργο αυξάνεται και η οργή ξεχειλίζει σε ολόκληρη τη Βρετανία. Εύλογα και δίκαια.

Η πυρκαγιά που στοίχισε τόσες ανθρώπινες ζωές ήταν ένα έγκλημα, που συμπυκνώνει το ταξικό δράμα τριών δεκαετιών ακραίας, νεοφιλελεύθερης πολιτικής με εμπνεύστρια την «κακιά μάγισσα», Μάργκαρετ Θάτσερ.

Εν αρχή, ήταν η απαξίωση της παραδοσιακής, βρετανικής πολιτικής για στέγαση των εργατικών και φτωχών στρωμάτων σε κτήρια, με δημόσια δαπάνη και υποστήριξη. Η πολιτική αυτή εγκαταλείφθηκε στα χρόνια της θατσερικής λαίλαπας, όταν ως υπέρτατος νόμος εγκαθιδρύθηκε ο νόμος της αγοράς, της εμπορευματοποίησης των πάντων και το κυνήγι του κέρδους,με κάθε μέσο. Τα κίνητρα και τα δάνεια για ιδιοκατοίκηση γύρισαν μπούμερανγκ για τους Βρετανούς που έβλεπαν αφενός τις τιμές ακινήτων να καλπάζουν και αφετέρου το εισόδημα τους να εξανεμίζεται.